به سرآستین پاره ی کارگری که دیوارت را می چیند و به تو می گوید،ارباب.
نـــــــــخــــــــــــنــــــــــد!

به پسرکی که آدامس می فروشد و تو هرگز نمی خری.
نـــــــــخـــــــــــــنــــــــــد!

به پیرمردی که در پیاده رو به زحمت راه می رود و شاید چندثانیه ی کوتاه معطلت کند.
نــــــــــخــــــــــــــنــــــــــــد!

به دبیری که دست و عینکش گچی است و یقه ی پیراهنش جمع شده.
نــــخــــــــنــــــــــــــد!

...به دستــــــان پــــدرت،

به جـــــاروکردن مــــادرت،

به همسایه ای که هرصبح نان سنگک می گیرد،

به راننده ی چـــــــــــاق اتـــوبـــوس ،

به رفتگری که درگرمای تیــــــرماه کلاه پشمی به سردارد،

به راننده ی آژانسی که چــُــــرت می زند،

به پلیسی که سرچهارراه باکــــــلاه صورتش رابادمی زند،

به مجــــری نیــــــمـــــــه شــــــــب رادیــــو،

به مردی که روی چهارپایه می رود تا شماره ی کنتور برقتان را بنویسد،

به جوانی که قالی پنج متری روی کولش انداخته ودرکوچه ها جارمی زند،

به بازاریابی که نمونه اجناسش را روی میزت می ریزد،

به پارگی ریزجوراب کسی در مجلسی،

به پشت و رو بودن چادر پیرزنی درخیابان،

به پسری که ته صف نانوایی ایستاده،

به مردی که درخیابانی شلوغ ماشینش پنچرشده،

به مسافری که سوارتاکسی می شود و بلند سلام میگوید،

به فروشنده ای که به جای پول خرد به تو آدامس می دهد،

به زنی که باکیفی بردوش به دستی نان دارد و به دستی چندکیسه میوه وسبزی،

به هول شدن همکلاسی ات پای تخته،

به مردی که دربانک ازتو می خواهد برایش برگه ای پرکنی،

به اشتباه لفظی بازیگرنمایشی